يكي از مهمترين معيارهاي سنجش پيشرفت كشورها و جوامع، مكانيزه بودن كشاورزي و استفاده بهينه از امكانات موجود در جهت بالا بردن كيفيت و كميت محصولات كشاورزي مي باشد. امروزه در بسياري از جوامع يكي از اهداف مهم در مسير رشد و توسعه، توليد هر چه بيشتر محصولات كشاورزي است زيرا محصولات كشاورزي ماده اوليه غذا ، پوشاك و حتي توليدات صنعتي را فراهم مي آورد. در فرايند كاشت و داشت محصولات كشاورزي، آب نقش مهمي دارد. از سويي زمان و نحوه آبياري در راندمان توليد محصول تعيين كننده است و از سويي ديگر منابع آب بخصوص در مناطق خشك و نيمه خشك مانند ايران محدود است و هر چه زمان پيش مي رود اهميت جهاني آب بيشتر مشخص شده و رقابت بر سر منابع آب شديدتر مي گردد. بنابراين بايد روشهايي بكار گرفته شود كه حداكثر صرفه جويي در مصرف آب به عمل آيد. سيستمي كه طراحي و ساخته شده، گامي است در جهت كاهش مكشالتي كه بخش كشاورزي همواره با آن مواجه بوده برخي از ويژگي هاي اين سيستم را مي توان به شرح زير فهرست نمود: 1- زمان مناسب آبياري به عوامل زيادي بستگي دارد، از جمله دما، رطوبت محيط، نوع خاك و ... بنابراين تعيين پريود زماني كه در حال حاضر معمول است جوابگوي نياز گياه نمي باشد و در مواردي موجب هدر رفتن آب مي شود. در اين سيستم، دستگاه رطوبت خاك را حس كرده و در صورت كمبود، آبياري را شروع مي كند. بنابراين دقيقا مواقعي كه گياه نياز به آب دارد آنرا در دسترس قرار مي دهد و از اين طريق هم در مصرف آب صرفه جويي مي شود و محصول تشنه نمي ماند. 2- ارتباط بي سيم بين سنسور و بخش آبرساني سبب مي شود نصب سيستم بسيار ساده بوده و جابجا كردن سنسور بدون تغيير در ساير عناصر آبياري امكان پذير باشد. 3- آبياري به هر روشي كه باشد نياز به كارگر دارد كه باعث بالا رفتن هزينه توليد مي شود و از طرفي خطاي انساني ممكن است موجب صدمه به محصول شود. در اين سيستم وابستگي به انسان هم از نظر تصميم گيري و هم از نظر اجرا به حداقل مي رسد و در حد تنظيم و نظارت مي باشد.